حضرت معصومه (ع) در اول سال 173 ه ق در مدینه چشم به جهان گشود . پدرش امام هفتم شیعیان حضرت کاظم (ع) و مادرش حضرت نجمه (ع) بود که به علت پاکی و طهارت نفس به او طاهره می گفتند . آن حضرت (ع) در واقع بتول دوم و جلوه ای از وجود حضرت زهرا (س) بود . در طهارت نفس امتیازی خاص و بسیار والا داشت که امام هشتم (ع) او را معصومه می خواند . و می فرمود : کسی که معصومه (ع) را در قم زیارت کند ، مانند آن است که مرا زیارت کرده است . مقام علم و عرفان ایشان در مرحله ای است که در فرازی از زیارتنامه ی غیر معروف ایشان چنین می خوانیم : سلام بر تو ای فاطمه دختر موسی بن جعفر و حجت و امین از جانب موسی بن جعفر . و باز می خوانیم : سلام بر تو ای بانوی پسندیده ی نیک سرشت ، ای بانوی رشد یافته ی پاک طینت ، پاک روش ، شایسته و پسندیده .بدین لحاظ و مقامات عالی معنوی آن بانوست که حضرت رضا (ع) در فرازی از زیارتنامه معروفش به ما آموخته که در کنار مرقدش خطاب به او بگوییم : ای فاطمه ! در بهشت از من شفاعت کن ، چرا که تو در پیشگاه خداوند دارای مقامی بس ارجمند و والا هستی .